SEMANA SANTA: Easter Sunday of the Resurrection of the Lord

Click: (Readings for Easter Sunday)

Christ is risen! He is truly risen!

Indeed, ngayon nga ay araw ng dakilang kasiyahan dahil sa Muling Pagkabuhay ni Jesus! Totoong muling nabuhay si Jesus. Ito ang sinasabi ng ating mga Pagbasa ngayon: tunay at historical event ang Muling Pagkabuhay ni Jesus. Malinaw sa Unang Pagbasa at mga Ebanghelyo ngayon (options) na maraming saksi na buhay nga si Jesus. Sa Ikalawang Pagbasa, pinaalala ni San Pablo sa mga Kristiyano ang hamon ng Misteryong ito: kung kaisa tayo sa Pagkabuhay na Muli ni Jesus, mga bagay na makalangit na ang dapat nating pagsumikapan.

Halina't balikan ang mga turo ng Simbahang Katoliko tungkol sa Muling Pagkabuhay ni Jesus. Ang sumusunod ay hango sa Catechism of the Catholic Church:

Paragraph 2. ON THE THIRD DAY HE ROSE FROM THE DEAD

638 "We bring you the good news that what God promised to the fathers, this day he has fulfilled to us their children by raising Jesus."488 The Resurrection of Jesus is the crowning truth of our faith in Christ, a faith believed and lived as the central truth by the first Christian community; handed on as fundamental by Tradition; established by the documents of the New Testament; and preached as an essential part of the Paschal mystery along with the cross:

Christ is risen from the dead!
Dying, he conquered death;
To the dead, he has given life.489

I. THE HISTORICAL AND TRANSCENDENT EVENT

639 The mystery of Christ's resurrection is a real event, with manifestations that were historically verified, as the New Testament bears witness. In about A.D. 56 St. Paul could already write to the Corinthians: "I delivered to you as of first importance what I also received, that Christ died for our sins in accordance with the scriptures, and that he was buried, that he was raised on the third day in accordance with the scriptures, and that he appeared to Cephas, then to the Twelve. . ."490 The Apostle speaks here of the living tradition of the Resurrection which he had learned after his conversion at the gates of Damascus.491

The empty tomb

640 "Why do you seek the living among the dead? He is not here, but has risen."492 The first element we encounter in the framework of the Easter events is the empty tomb. In itself it is not a direct proof of Resurrection; the absence of Christ's body from the tomb could be explained otherwise.493 Nonetheless the empty tomb was still an essential sign for all. Its discovery by the disciples was the first step toward recognizing the very fact of the Resurrection. This was the case, first with the holy women, and then with Peter.494 The disciple "whom Jesus loved" affirmed that when he entered the empty tomb and discovered "the linen cloths lying there", "he saw and believed".495 This suggests that he realized from the empty tomb's condition that the absence of Jesus' body could not have been of human doing and that Jesus had not simply returned to earthly life as had been the case with Lazarus.496

The appearances of the Risen One

641 Mary Magdalene and the holy women who came to finish anointing the body of Jesus, which had been buried in haste because the Sabbath began on the evening of Good Friday, were the first to encounter the Risen One.497 Thus the women were the first messengers of Christ's Resurrection for the apostles themselves.498 They were the next to whom Jesus appears: first Peter, then the Twelve. Peter had been called to strengthen the faith of his brothers,499 and so sees the Risen One before them; it is on the basis of his testimony that the community exclaims: "The Lord has risen indeed, and has appeared to Simon!"500

642 Everything that happened during those Paschal days involves each of the apostles - and Peter in particular - in the building of the new era begun on Easter morning. As witnesses of the Risen One, they remain the foundation stones of his Church. the faith of the first community of believers is based on the witness of concrete men known to the Christians and for the most part still living among them. Peter and the Twelve are the primary "witnesses to his Resurrection", but they are not the only ones - Paul speaks clearly of more than five hundred persons to whom Jesus appeared on a single occasion and also of James and of all the apostles.501

643 Given all these testimonies, Christ's Resurrection cannot be interpreted as something outside the physical order, and it is impossible not to acknowledge it as an historical fact. It is clear from the facts that the disciples' faith was drastically put to the test by their master's Passion and death on the cross, which he had foretold.502 The shock provoked by the Passion was so great that at least some of the disciples did not at once believe in the news of the Resurrection. Far from showing us a community seized by a mystical exaltation, the Gospels present us with disciples demoralized ("looking sad"503) and frightened. For they had not believed the holy women returning from the tomb and had regarded their words as an "idle tale".504 When Jesus reveals himself to the Eleven on Easter evening, "he upbraided them for their unbelief and hardness of heart, because they had not believed those who saw him after he had risen."505

644 Even when faced with the reality of the risen Jesus the disciples are still doubtful, so impossible did the thing seem: they thought they were seeing a ghost. "In their joy they were still disbelieving and still wondering."506 Thomas will also experience the test of doubt and St. Matthew relates that during the risen Lord's last appearance in Galilee "some doubted."507 Therefore the hypothesis that the Resurrection was produced by the apostles' faith (or credulity) will not hold up. On the contrary their faith in the Resurrection was born, under the action of divine grace, from their direct experience of the reality of the risen Jesus.

The condition of Christ's risen humanity

645 By means of touch and the sharing of a meal, the risen Jesus establishes direct contact with his disciples. He invites them in this way to recognize that he is not a ghost and above all to verify that the risen body in which he appears to them is the same body that had been tortured and crucified, for it still bears the traces of his Passion.508 Yet at the same time this authentic, real body possesses the new properties of a glorious body: not limited by space and time but able to be present how and when he wills; for Christ's humanity can no longer be confined to earth, and belongs henceforth only to the Father's divine realm.509 For this reason too the risen Jesus enjoys the sovereign freedom of appearing as he wishes: in the guise of a gardener or in other forms familiar to his disciples, precisely to awaken their faith.510

646 Christ's Resurrection was not a return to earthly life, as was the case with the raisings from the dead that he had performed before Easter: Jairus' daughter, the young man of Naim, Lazarus. These actions were miraculous events, but the persons miraculously raised returned by Jesus' power to ordinary earthly life. At some particular moment they would die again. Christ's Resurrection is essentially different. In his risen body he passes from the state of death to another life beyond time and space. At Jesus' Resurrection his body is filled with the power of the Holy Spirit: he shares the divine life in his glorious state, so that St. Paul can say that Christ is "the man of heaven".511

The Resurrection as transcendent event

647 O truly blessed Night, sings the Exsultet of the Easter Vigil, which alone deserved to know the time and the hour when Christ rose from the realm of the dead!512 But no one was an eyewitness to Christ's Resurrection and no evangelist describes it. No one can say how it came about physically. Still less was its innermost essence, his passing over to another life, perceptible to the senses. Although the Resurrection was an historical event that could be verified by the sign of the empty tomb and by the reality of the apostles' encounters with the risen Christ, still it remains at the very heart of the mystery of faith as something that transcends and surpasses history. This is why the risen Christ does not reveal himself to the world, but to his disciples, "to those who came up with him from Galilee to Jerusalem, who are now his witnesses to the people."513

II. THE RESURRECTION - A WORK OF THE HOLY TRINITY

648 Christ's Resurrection is an object of faith in that it is a transcendent intervention of God himself in creation and history. In it the three divine persons act together as one, and manifest their own proper characteristics. the Father's power "raised up" Christ his Son and by doing so perfectly introduced his Son's humanity, including his body, into the Trinity. Jesus is conclusively revealed as "Son of God in power according to the Spirit of holiness by his Resurrection from the dead".514 St. Paul insists on the manifestation of God's power515 through the working of the Spirit who gave life to Jesus' dead humanity and called it to the glorious state of Lordship.

649 As for the Son, he effects his own Resurrection by virtue of his divine power. Jesus announces that the Son of man will have to suffer much, die, and then rise.516 Elsewhere he affirms explicitly: "I lay down my life, that I may take it again. . . I have power to lay it down, and I have power to take it again."517 "We believe that Jesus died and rose again."518

650 The Fathers contemplate the Resurrection from the perspective of the divine person of Christ who remained united to his soul and body, even when these were separated from each other by death: "By the unity of the divine nature, which remains present in each of the two components of man, these are reunited. For as death is produced by the separation of the human components, so Resurrection is achieved by the union of the two."519

III. THE MEANING AND SAVING SIGNIFICANCE OF THE RESURRECTION

651 "If Christ has not been raised, then our preaching is in vain and your faith is in vain."520 The Resurrection above all constitutes the confirmation of all Christ's works and teachings. All truths, even those most inaccessible to human reason, find their justification if Christ by his Resurrection has given the definitive proof of his divine authority, which he had promised.

652 Christ's Resurrection is the fulfilment of the promises both of the Old Testament and of Jesus himself during his earthly life.521 The phrase "in accordance with the Scriptures"522 indicates that Christ's Resurrection fulfilled these predictions.

653 The truth of Jesus' divinity is confirmed by his Resurrection. He had said: "When you have lifted up the Son of man, then you will know that I am he."523 The Resurrection of the crucified one shows that he was truly "I AM", the Son of God and God himself. So St. Paul could declare to the Jews: "What God promised to the fathers, this he has fulfilled to us their children by raising Jesus; as also it is written in the second psalm, 'You are my Son, today I have begotten you.'"524 Christ's Resurrection is closely linked to the Incarnation of God's Son, and is its fulfilment in accordance with God's eternal plan.

654 The Paschal mystery has two aspects: by his death, Christ liberates us from sin; by his Resurrection, he opens for us the way to a new life. This new life is above all justification that reinstates us in God's grace, "so that as Christ was raised from the dead by the glory of the Father, we too might walk in newness of life." Justification consists in both victory over the death caused by sin and a new participation in grace.526 It brings about filial adoption so that men become Christ's brethren, as Jesus himself called his disciples after his Resurrection: "Go and tell my brethren."527 We are brethren not by nature, but by the gift of grace, because that adoptive filiation gains us a real share in the life of the only Son, which was fully revealed in his Resurrection.

655 Finally, Christ's Resurrection - and the risen Christ himself is the principle and source of our future resurrection: "Christ has been raised from the dead, the first fruits of those who have fallen asleep. . . For as in Adam all die, so also in Christ shall all be made alive."528 The risen Christ lives in the hearts of his faithful while they await that fulfilment. In Christ, Christians "have tasted. . . the powers of the age to come"529 and their lives are swept up by Christ into the heart of divine life, so that they may "live no longer for themselves but for him who for their sake died and was raised."530

IN BRIEF

656 Faith in the Resurrection has as its object an event which as historically attested to by the disciples, who really encountered the Risen One. At the same time, this event is mysteriously transcendent insofar as it is the entry of Christ's humanity into the glory of God.

657 The empty tomb and the linen cloths lying there signify in themselves that by God's power Christ's body had escaped the bonds of death and corruption. They prepared the disciples to encounter the Risen Lord.

658 Christ, "the first-born from the dead" (⇒ Col 1:18), is the principle of our own resurrection, even now by the justification of our souls (cf ⇒ Rom 6:4), and one day by the new life he will impart to our bodies (cf ⇒ Rom 8:11).

________________________________________
488 ⇒ Acts 13:32-33.

489 Byzantine Liturgy, Troparion of Easter.

490 ⇒ I Cor 15:3-4.

491 Cf. ⇒ Acts 9:3-18.

492 ⇒ Lk 24:5-6.

493 Cf. ⇒ Jn 20:13; ⇒ Mt 28:11-15.

494 Cf. ⇒ Lk 24:3, ⇒ 12, ⇒ 22-23.

495 ⇒ Jn 20:2, 6, 8.

496 Cf. ⇒ Jn 11:44; ⇒ 20:5-7.

497 ⇒ Mk 16:1; ⇒ Lk 24:1; ⇒ Jn 19:31, ⇒ 42.

498 Cf ⇒ Lk 24:9-10; ⇒ Mt 28:9-10; ⇒ Jn 20:11-18.

499 Cf I Cor 15:5; ⇒ Lk 22:31-32.

500 ⇒ Lk 24:34, ⇒ 36.

501 ⇒ I Cor 15:4-8; cf. ⇒ Acts 1:22.

502 Cf. ⇒ Lk 22:31-32.

503 1 ⇒ Lk 24:17; cf. ⇒ Jn 20:19.

504 ⇒ Lk 24:11; cf. ⇒ Mk 16:11, ⇒ 13.

505 ⇒ Mk 16:14.

506 ⇒ Lk 24:38-41.

507 Cf ⇒ Jn 20:24-27; ⇒ Mt 28:17.

508 Cf. ⇒ Lk 24:30, ⇒ 39-40, ⇒ 41-43; ⇒ Jn 20:20, ⇒ 27; ⇒ 21:9, ⇒ 13-15.

509 Cf. ⇒ Mt 28:9, ⇒ 16-17; ⇒ Lk 24:15, ⇒ 36; ⇒ Jn 20:14, ⇒ 17, ⇒ 19, ⇒ 26; ⇒ 21:4.

510 Cf. ⇒ Mk 16:12; ⇒ Jn 20:14-16; ⇒ 21:4, 7.

511 Cf. ⇒ 1 Cor 15:35-50.

512 O vere beata nox, quae sola meruit scire tempus et horam, in qua Christus ab inferis resurrexit!

513 ⇒ Acts 13:31; cf. ⇒ Jn 14:22.

514 ⇒ Rom I 3-4; cf. ⇒ Acts 2:24.

515 Cf. ⇒ Rom 6:4; ⇒ 2 Cor 13:4; ⇒ Phil 3:10; ⇒ Eph 1:19-22; ⇒ Heb 7:16.

516 Cf. ⇒ Mk 8:31; ⇒ 9:9-31; ⇒ 10:34.

517 ⇒ Jn 10:17-18.

518 ⇒ I Th 4:14.

519 St. Gregory of Nyssa, In Christi res. Orat. I: PG 46, 617B; cf. also DS 325; 359; 369.

520 ⇒ I Cor 15:14.

521 Cf. ⇒ Mt 28:6; ⇒ Mk 16:7; ⇒ Lk 24:6-7, ⇒ 26-27, ⇒ 44-48.

522 Cf. ⇒ I Cor 15:3-4; cf. the Nicene Creed.

523 ⇒ Jn 8:28.

524 ⇒ Acts 13:32-33; cf. ⇒ Ps 2:7[ETML:C/].

526 Cf. ⇒ Eph 2:4-5; ⇒ I Pt 1:3.

527 ⇒ Mt 28:10; ⇒ Jn 20:17.

528 ⇒ I Cor 15:20-22.

529 ⇒ Heb 6:5.

530 ⇒ 2 Cor 5:15; cf. ⇒ Col 3:1-3.

SEMANA SANTA: Easter Vigil in the Holy Night

Napakaganda ng Liturhiya ng Simbahan para sa Mother of all vigils, ang Easter Vigil in the Holy Night. Nararapat lang ito dahil ang Muling Pagkabuhay ni Jesus ang pinakamahalagang ipinagdiriwang natin sa buong taon. Punung-puno ng malalim na kahulugan ang mga ritu ng Easter Vigil, sumasalamin sa napakadakilang Misteryo ng Paghihirap, Kamatayan at Muling Pagkabuhay ni Jesus (Misteryo Paskal).

SERVICE OF LIGHT

Nagsisimula ang Easter Vigil sa Service of Light sa labas ng simbahan kung saan isang bagong apoy ang pinag-aalab at binabasbasan sa gitna ng dilim. Mula sa apoy ay sinisindihan ang isang malaking Paschal Candle. Ang higanteng Paschal Candle ang nangunguna sa procession papasok sa simbahang madilim; tatlong ulit na inaawit ang "The Light of Christ", at ang sagot ng mga tao ay "Thanks be to God". Mula sa Paschal Candle ay nagsisindi ng kani-kanilang mga kandila ang mga tao. Ang apoy, ay simbolo nga ng liwanag ni Kristong muling nabuhay. Ang Paschal Candle ay reminiscent din ng haligi ng apoy na gumabay sa mga Israelita sa kanilang pagtakas sa Ehipto. Si Jesus ngayon ang liwanag, ang haligi ng apoy na gumagabay sa atin sa ating pagtakas mula sa dilim ng kasalanan, at sa ating pagtawid sa bagong buhay.

Pagdating ng Paschal Candle sa altar ay inaawit ang Exsultet o ang Easter Proclamation. Isa itong napakagandang himno, poetic at awe-inspiring. Narito ang bagong English translation ng Exsultet:

LITURGY OF THE WORD

Marami ang mga Pagbasa sa Easter Vigil, tampok kasi ang mga highlights ng salvation history. Pito ang mga Pagbasa mula sa Old Testament at bawat isa ay may kasunod na Salmo Responsorio. May isang Epistle din na binabasa pagkatapos ng Gloria, at inaawit ang Responsoriong Alleluia bago ang Ebanghelyo. Sa kwento ng Muling Pagkabuhay ni Jesus, naabot ng buong salvation history ang kanyang climax at fulfillment.

Click: (Readings for Easter Vigil in the Holy Night)

Ang Unang Pagbasa ay tungkol sa Creation. Sa Misteryo Paskal naman ni Jesus ay nakikita natin ang kwento ng kaligtasan, ang kwento ng new creation kung saan lahat ay pinapanibago ni Jesus. Ang Ikalawang Pagbasa naman ay tungkol sa "pag-aalay" ni Abraham ng anak niyang si Isaac. Ang kwentong ito ay isang prefiguration ng pagbibigay ng Diyos Ama ng Kanyang Anak at ng "obedience unto death" ni Jesus. Kwento naman ng pagtawid sa Red Sea ng mga Israelita ang laman ng Ikatlong Pagbasa. Naaaninag natin dito ang "pagtawid" ni Jesus mula kamatayan patungo sa pagkabuhay, isang pagtawid kung saan nakikibahagi tayo dahil sa ating Binyag.

Ang mga sumunod na pagbasa ay patungkol sa katapatan ng Diyos sa Kanyang bayang Israel sa kabila ng pagiging makasalanan nito. Inilalarawan ang Diyos bilang isang lalaking tapat sa Kanyang asawa, isang Diyos na tumatawag sa Kanyang bayan mula sa pagkakakalat sa ibang mga bansa, isang Diyos na inaanyayahan siyang bumalik sa Kanya upang mapagkalooban Niya ng isang bagong puso. Lahat ng mga pagbasang ito ay tumuturo sa dakilang gawain ng pagliligtas ni Jesus, na ginanap Niya sa Kanyang Pagkamatay at Muling Pagkabuhay.

Sa Pagbasa naman mula sa Sulat ni San Pablo sa mga Taga-Roma, ipinaliwanag niya na sa Binyag ay namamatay tayo sa kasalanan kaisa ni Kristo. Dahil doon ay kaisa rin tayo sa Kanyang Muling Pagkabuhay. Therefore, dapat daw tayong manatiling patay sa kasalanan at nabubuhay para sa Diyos.

Sa ating Ebanghelyo, maririnig natin kung paanong natuklasan ang empty tomb ni Jesus. Tunay ngang kahanga-hanga at kataka-taka ito para sa mga alagad ni Jesus.

Napakaganda ng sinabi ng dalawang anghel sa mga kababaihang bumisita sa libingan: "Why do you seek the living one among the dead? He is not here, but he has been raised." Napakaganda at common sense nga naman ito. Ang buhay ay hindi hinahanap sa sementeryo o sa libingan. Hindi na iyon ang lugar ni Jesus.

Kung tayo ay tunay na nakikiisa sa Muling Pagkabuhay ni Jesus, applicable na rin sa atin ang sinabi ng mga anghel. Kung patay na tayo sa kasalanan at nabuhay muli kasama ni Kristo, wala na tayo dapat sa libingan! Wala na tayo dapat sa lugar ng mga patay. Nakatakas na tayo sa pagkaalipin sa kasalanan. Tulad nga ng sinabi ni San Pablo, dapat nabubuhay na lang tayo para sa Diyos. Hindi na tayo dapat pang bumalik sa kasalanang at kamatayang natakasan na natin.

LITURGY OF BAPTISM

May natatanging lugar ang Binyag sa Easter Vigil. Doon ay binabasbasan ang tubig at binibinyagan at kinukumpilan ang mga catechumens. Ang Easter ay isang pagdiriwang din ng Binyag dahil sa Muling Pagkabuhay nga ni Jesus nagkakaroon ng malalim na kahulugan ang Binyag: kamatayan at muling pagkabuhay kay Jesus. Noong nakabayubay Siya sa krus ay dumaloy mula kay Jesus ang dugo at tubig. Ang tubig ay simbolo ng Binyag, ang Sakramento ng paglilinis o pagbura sa kasalanan. Kung paanong tumawid ang mga Israelita sa tubig ng Red Sea upang makatakas sa pagkaalipin at maabot ang Lupang Pangako, gayon din, tumawid tayo sa tubig ng Binyag mula sa kasalanan patungo sa buhay na "flowing with milk and honey" o "flowing with sanctifying grace".

Ang Misteryo Paskal ni Jesus ang bukal ng grasya na dumadaloy sa atin sa mga sakramento. Sa Easter Vigil, kahit minsan ay walang mga catechumens na binibinyagan, ginaganap naman natin ang Renewal ng ating Baptismal Promises, hawak ang mga kandilang sinindihan mula sa bagong apoy ng Paschal Candle. Ito ay paalala sa atin ng halaga ng pagiging binyagan, at isa ring pagkakataon na maging tapat muli dito, sakali mang hindi natin ito naisabuhay nang maayos noon. Paalala ito ng kalinisang tinanggap natin sa Binyag, at ng hamon na panatilihin ang kalinisang ito sa tulong ni Jesus na Siyang liwanag.

LITURGY OF THE EUCHARIST

Ang Easter Vigil in the Holy Night ay isang pagdiriwang ng Banal na Misa, di tulad ng Liturhiya ng Good Friday. Si Jesus ang ating Paschal Lamb, ang nagdulot ng ating kaligtasan sa pamamagitan ng Kanyang Kamatayan at Muling Pagkabuhay. Sa Banal na Misa ng Easter Vigil, as in all other Masses, ay nasa harap tayo mismo ng Misteryo Paskal ni Jesus, Siya na namatay ngunit buhay na at mananatiling buhay kailanpaman, ang kordero "who was once slain" na nakasaad sa Revelation.

Ang Misa ay ang Hapunan ng Kordero na minsang pinatay, kung saan tinatamasa natin ang dulot Niyang kaligtasan.

Indulgence Alert! Ang Renewal of Baptismal Vows sa Easter Vigil ay may kaakibat na Plenary Indulgence. Matatamo ang indulgence under the usual conditions (Confession, Communion and Prayer for the Pope's Intentions).

SEMANA SANTA: Sabado de Gloria

Alam nating hindi nagtatapos ang kwento sa pagkamatay ni Jesus. Ang nakita ng lahat ay namatay Siya sa isang karumal-dumal na paraan. Ang inisip ng mga kaaway Niya ay wala na Siya at wala nang manggugulo sa kanila. Ang akala nila ay bigo na si Jesus sa kung anuman ang iniisip nilang misyon Niya. Ngunit si Jesus na mismo ang nagsabi na ang dapat Niyang gawin ay "Naganap na".

"He descended into hell."

Pagkamatay Niya, ginanap na ni Jesus ang pagdudulot ng kaligtasan sa mga naghihintay nito. Nanaog Siya sa mga infiernos upang sunduin ang mga matutuwid at ihatid sila sa langit. Lahat kasi ng mga matutuwid na namatay bago ang kamatayan ni Jesus ay kinailangan munang maghintay na maganap at maidulot ng Panginoong Jesus ang kaligtasan. Ito ang ibig sabihin ng "He descended into hell" ng bagong English translation ng Apostles' Creed.

Walang Misa ngayong Holy Saturday. Ang iba sa atin ay pinipiling ipagpatuloy ang fasting and abstinence . Nakabantay tayo sa libingan ni Jesus, patuloy na naghihintay sa Muling Pagkabuhay ng Panginoon natin. Sa gabi ng Sabado de Gloria, ipagdiriwang ang Easter Vigil in the Holy Night, ang pinakarurok ng pagdiriwang ng Easter Triduum at ng buong liturgical year. Let us wait for this in prayerful hope.

SEMANA SANTA: Biyernes Santo

Click: (Readings for Friday of the Lord's Passion)

Sa Unang Pagbasa pa lang ay nakakapangilabot na ang mga naririnig natin. At alam natin kung sino ang tinutukoy nito, si Jesus na nakabayubay sa krus. Sa Ebanghelyo, maririnig natin ang mahabang salaysay ng paghihirap ni Jesus: mula sa pagtataksil ni Judas, pag-iwan sa Kanya ng mga alagad Niya, pagtatwa sa Kanya ni Pedro, walang katarungang paglilitis sa Kanya, paghahagupit, panlilibak, pagbubuhat Niya ng krus hanggang sa kamatayan Niya sa krus.

Nakabaling ang atensyon natin ngayon sa Banal na Krus kung saan nakapako si Jesus na Manunubos. Kung tutuusin, karaniwan na ang makakita ng krus sa atin, kahit sa mga hindi Kristiyano. Ngunit kung mamasdan natin ito, namamangha pa ba tayo? Nangingilabot pa ba tayo sa harap ni Jesus na sugatan at nakapako? Nagdurugo pa ba ang ating mga puso sa imahe ni Jesus na namatay dahil sa ating mga kasalanan?

Pagkamatay ni Jesus ay bumuhos pa ang dugo at tubig mula sa Kanya dahil sa pagkakasibat sa Kanya. Ayun si Jesus, patay at said ang dugo at tubig sa buong katawan, all because He loves us. Pero madalas, kapag nahirapan tayo sa buhay, at minsan kahit maliit na bagay lang ang problema, nagdududa na tayo sa kabutihan at pag-ibig ng Diyos!

Ang Kristiyano, katulad ni Jesus, marunong magpasan ng krus. Katulad ni Jesus, dapat niyayakap natin at hinaharap ang mga hamon ng buhay na puno ng pananampalataya. Ang mga paghihirap natin sa buhay ay mga pagkakataon upang makiisa sa paghihirap ni Kristo at makatulong sa ating kapwang nagdurusa. Sa paghihirap at Kamatayan ni Jesus, niligtas Niya ang lahat. Tayo rin ay inaasahang makiisa sa nakapagliligtas na Paghihirap at Kamatayan ni Jesus.

Fasting and Abstinence Day! Ang Friday of the Lord's Passion po ay araw ng fasting and abstinence. Ito'y bilang pakikiisa nga sa Paghihirap at Kamatayan ni Jesus. Fasting means isang full meal lamang ang allowed sa araw na ito, at dalawang smaller meals na hindi hihigit sa full meal when added. Abstinence means bawala ang karne. See: (Code of Canon Law)

SEMANA SANTA: Huwebes Santo

CHRISM MASS

Sa umaga ng Huwebes Santo ay pinagdiriwang ang Chrism Mass kung saan binabasbasan ang Chrism oil na ginagamit sa Binyag at iba pang mga sakamento, at ang Oil for the Sick na ginagamit sa Anointing of the Sick. Dahil ipinagdiriwang lamang ng obispo, nakikita sa Chrism Mass ang communion ng mga pari sa kanilang obispo.

Cardinal Tagle celebrating the Chrism Mass 2013.

Click: (Readings for Chrism Mass)

Sa Chrism Mass din ginagawa ng mga pari ang Renewal of Priestly Vows nila, dahil sa Holy Thursday ay tinatag ni Jesus ang Sakramento ng Pagpapari o Banal na Orden, kasabay ng pagtatatag ng Eukaristiya.

Ang mga pagbasa sa Chrism Mass ay sumesentro sa anointing at pagiging "The Anointed One" ni Jesus. Si Jesus ang Kristo, ang "anointed". Siya ang Mesiyas na sinugo ng Diyos upang iligtas ang tao sa kasalanan. Siya ay haring naglilingkod, propetang nagtuturo ng katotohanan at paring nag-aalay ng sarili Niyang buhay.

Tayong lahat, bilang mga nabinyagan, ay napahiran ng Banal na Krisma, tanda na tayo ay kay Kristo na. Nakikiisa rin tayo sa misyon ni Kristo bilang hari na lumulupig sa ating sariling mga kahinaan, propetang ipinahahayag si Kristo sa panahong ito, at pari na nag-aalay ng ating sarili bilang pakikiisa sa pag-aalay ni Jesus na sumasaatin sa Banal na Misa. Tayo ay kay Kristo at nakikiisa sa misyon ni Kristo. Saanman tayo namumuhay at nakikisalamuha sa iba, Kristiyano tayo at hindi nabubura iyon; kaya't dapat tayong mabuhay bilang Kristiyano.

Ang mga pari, na binyagan na rin naman bago pa ma-ordinahan, ay muling pinapahiran ng Banal na Krisma bilang simbolo ng "anointing of the Holy Spirit" para sa kanilang gawain bilang pari. Kabahagi sila sa pagkapari ni Kristo kaya't sila ang nagdudulot sa atin ng mga banal na sakramento, lalo na ng Kabanal-banalang Sakramento ng Misa kung saan si Kristo mismo at ang Kanyang Misteryo Paskal ang dinudulot nila sa atin.

EVENING MASS OF THE LORD'S SUPPER

Sa pagpatak ng gabi ng Huwebes Santo, nagsisimula na ang Easter Triduum, ang rurok ng ating kalendaryong liturhikal kung saan pinagdiriwang natin ang Misteryo Paskal: ang Paghihirap, Pagkamatay at Muling Pagkabuhay ni Jesus.

Click: (Readings for Evening Mass of the Lord's Supper)

Huwebes ng gabi, bago Siya mamatay ay iniwan sa atin ni Jesus ang isang dakilang regalo: ang Banal na Eukaristiya. Sa Huling Hapunan nila ay itinatag ni Jesus ang Banal na Misa. In fact, ang Huling Hapunan ay ang unang Banal na Misa kung saan dinulot ni Jesus ang Kanyang sarili at ang Misteryo Paskal sa Kanyang mga Apostoles kahit hindi pa man nagaganap ang Kanyang kamatayan.

Mula kay Jesus sa Eukaristiya at mula sa Kanyang halimbawa ay nakukuha natin ang lakas upang maglingkod. Sa ating Ebanghelyo sa gabi ng Huwebes Santo, hinugasan ni Jesus ang paa ng Kanyang mga alagad. Ano ang ibig Niyang iparating dito? Kung Siya na tinuturing nating Panginoon ay marunong magpakababa at maglingkod, dapat tayo rin matutong maglingkod sa ating kapwa. Isa itong paalala na ang tunay na paglilingkod ay para sa ikabubuti ng pinaglilingkuran, hindi para sa sariling pakinabang.

Mula sa ginawa ni Jesus na ito ay tradisyunal ding ginagawa sa Mass of the Lord's Supper ang Washing of the Feet bilang pagpapaalala ng utos ni Jesus na mag-ibigan tayo at maglingkod sa isa't isa.

Kahanga-hanga man, hindi ang paghuhugas Niya ng paa ng iba ang pinakamahusay na patunay ng pagmamahal ni Jesus. Ang Kanyang paghihirap, kamatayan ang muling pagkabuhay ang rurok ng Kanyang paglilingkod sa atin. Sa Eukaristiya ay nakakaharap natin si Jesus: Siya mismo. Ang tinapay at alak ay hindi basta lamang simbolo kundi tunay na presensya ni Jesus! In fact, pagkatapos ng consecration, si Jesus na nga iyon, mukha lamang tinapay at alak.

Hindi ba't kahanga-hanga? Diyos Siya pero naghuhugas ng paa ng mga alagad niya, kahit ng nagtaksil sa Kanya! Diyos Siya pero namatay sa krus para sa ating mga makasalanan! Diyos Siya pero inaangkin Niya ang anyo ng tinapay at alak! Iyan ang tunay na pagmamahal na dapat nating suklian at tularan. Kung Siya nga, todo bigay magmahal, tayo din dapat magmahal sa Kanya at sa ating kapwa.

Pagkatapos ng Communion sa Mass of the Lord's Supper ay irerepose o ililipat sa isang altar ang Blessed Sacrament at nagkakaroon ng vigil. Pagkakataon natin iyon upang makaharap si Jesus at mapagnilayan ang ibang klaseng pagmamahal Niya na pinatunayan Niya sa Banal na Eukaristiya. Nawa ay mahalin natin Siya sa Eukaristiya at tularan ang dakilang pagmamahal Niya.

Indulgence Alert! Ang pag-awit o solemn na pagbigkas ng Tantum Ergo, isang bahagi ng Pange Lingua, ay indulgenced. Plenary indulgence ang kakabit nito kung ito ay gagawin sa Holy Thursday. Makakamit ang indulhensya under the 3 usual conditions (Confession, Receiving Holy Communion and Praying for the Pope's intentions). Inaawit ang Pange Lingua sa reposition ng Banal na Sakramento tuwing Holy Thursday.

Pange Lingua, written by St. Thomas Aquinas

SEMANA SANTA: Miyerkules Santo

Habang papalapit na ang Easter Triduum, heto na naman si Judas, umeeksenang muli sa ating Ebanghelyo ngayon. Bago pa man ang Triduum, tila pinapaalala sa atin ng Ebanghelyo ang dahilan ng Pagpapahirap kay Jesus. Oo, given na na mahal tayo ng Diyos. Pero isa pang dahilan nito ang kasamaan ng tao.

Click: (Readings for Wednesday of Holy Week)

Sa mga huling araw ng Kuwaresma, na magtatapos bukas ng hapon, ay ipinakita sa atin ang kasalanang naging mitsa ng lahat: ang pagtatraydor ng isa sa mga Apostol ni Jesus. Ang tinuring na kaibigan ni Jesus, ang hinugasan Niya ng paa, ang pinagkatiwalaan ng grupo nila sa kanilang salapi ay nagkanulo kay Jesus sa halagang 30 pirasong pilak. Ngunit ito man ang naging mitsa upang magsimula ang paglilitis at pagpapahirap kay Jesus, hindi ito ang nag-iisang kasalanang tunay na sanhi ng Kamatayan ni Jesus. Ang pag-aalay ng buhay ng ating Panginnon ay para sa kasalanan ng lahat ng tao, para sa kasalanan ko, sa kasalanan mo na nagbabasa ngayon, at sa kasalanan nating lahat. Kay Judas, 30 pirasong pilak, pero tayo, tuwing nagkakasala tayo kay Jesus, ano ang presyo natin? Kapangyarihan? Pera? Saglit na pagpapakasarap? Kasikatan?

Labis nga talaga ang pagmamahal ng Diyos sa atin! Para sa tao, mahirap mag-alay ng buhay para sa minamahal; lalo namang mahirap at halos imposibleng gawin ito para sa taong kaaway mo o nananakit sa 'yo. Pero "ipinadama ng Diyos ang kanyang pag-ibig sa atin nang mamatay si Cristo para sa atin NOONG TAYO'Y MAKASALANAN PA. (Rom 5:8)" Biruin mo, mga traydor tayong lahat dahil sa ating mga kasalanan, pero namatay si Jesus para sa atin?

Oo, nandyan na yung pagninilay natin sa dakilang pag-ibig ng Diyos. Ngunit walang saysay ang "Thank you Lord for dying for me" kung wala tayong effort na tingnan ang ating mga kasalanan, iwaksi ang mga ito at magbalik-loob sa Kanya. Namatay si Jesus upang dulutan tayo ng kaligtasan mula sa pagkaalipin sa kasalanan, sana tikman natin ito at lasapin, lalo na sa mga Banal na Sakramento ng Kumpisal at Misa. Kapag hanggang "Thank you" lang tayo, para lang tayong hinainan ng masarap na piging pero hindi rin naman kumain.

Huwag tayong tumulad kay Judas na nawalan ng pag-asa sa awa ng Diyos. Pagnilayan natin ang ating mga kasalanan at magbalik-loob sa Kanya. After all, yun nga ang dahilan kung bakit Siya namatay: upang makita natin ang epekto ng ating mga kasalanan (ang Kamatayan Niya) at madulutan tayo ng kaligtasan!

SEMANA SANTA: Martes Santo

Tatlong Apostoles ang highlighted sa ating Ebanghelyo ngayon: Si San Juan, si San Pedro at si Judas. Alam naman natin ang kanilang mga ginampanan sa Passion narrative ni Jesus.

Click: (Reading for Tuesday of Holy Week)

Si Juan ang tinuturing na beloved disciple. Sa Ebanghelyo ngayon ay makikita na tunay na malapit si Juan sa ating Panginoong Jesus. Inilalarawan siya na nakahilig sa dibdib ni Jesus, malapit sa Kanyang puso. Alam natin na hindi lang in terms of space or distance ang pagiging malapit si Juan kay Jesus. Malapit siya sa puso ni Jesus. Siya lamang ang Apostol na hindi umiwan kay Jesus hanggang sa kamatayan Niya. Narinig niya ang pagtibok ng Puso ni Jesus. Nasaksihan niya rin sa Kalbaryo kung paano tumibok ang pusong ito para sa sangkatauhan habang nakapako si Jesus sa krus. Nakita niya kung paanong nasaid ang dugo at kahit ang tubig sa Puso ni Jesus, mula sa buong katawan ng ating Panginoon.

Labis rin ang katapatang ipinakita ni San Juan kay Jesus, habang ipinapamalas ni Jesus ang dakilang pag-ibig Niya sa sangkatauhan sa Kanyang paghihirap. Katapatan at hindi pag-iwan kay Jesus ang tugon ni Juan sa pag-ibig ng ating Panginoon. Sa ating buhay, paano kaya natin tinutugunan ang pag-ibig ng Diyos? Nananatili ba tayo sa tabi Niya? Tuwing nagkakasala tayo ay iniiwan natin Siya. Tayo ang lumalayo sa Kanya.

Si Jesus at ang Kanyang Misteryo Paskal ay nasa Banal na Eukaristiya. Gaano tayo kadalas lumapit sa Kanya sa Banal na Sakramento? Tulad ni San Juan na sumandal sa Puso ni Jesus, sumandal rin nawa tayo sa Banal na Sakramento kung saan napakalapit natin kay Jesus! Sa Panginoong Jesus lamang  tayo makakakuha ng lakas upang maging matapat bilang mga Kristiyano. Lumapit nawa tayo sa Kanya at igalang Siya sa Banal na Eukaristiya.

Si Judas naman ay imahe ng pagtataksil para sa atin. Hindi lamang niya iniwan kundi ipinagkanulo pa si Jesus. At sa huli, sa halip na magbalik-loob ay pinili pa niyang magpakamatay, kaya't natapos ang buhay niya sa isa pang kasalanang mortal. Sa kwento ni Judas, nabibigyan tayo ng babala: ang pagsisisi sa kasalanan ay dapat pinapakita sa pagbabalik-loob, hindi sa paggawa pang muli ng kasalanan. Isang malaking insulto sa Diyos ang hindi pagkilala sa Kanyang awa.

Si San Pedro naman ay binalaan ni Jesus sa Ebanghelyo ngayon tungkol sa kanyang magiging kasalanan: ang pagtatwa sa Kanya. Ayun siya, bibo at sumasagot kay Jesus na tila ba he's on top of everything that's happening. Tila ba handang handa siyang mag-alay ng buhay para kay Jesus. Ngunit sa sandali ng kagipitan ay tinanggi niyang kilala niya si Jesus! Sa ating buhay, naiipit din tayo sa ilang mga pagkakataong kailangan nating sumagot sa tanong: Kristiyano ka ba? Sana "oo" ang sagot natin dito, sa lahat ng pagkakataon! Hindi pwedeng tanggalin ang pangalan ni Kristo sa ating pagkatao. Kapag walang Kristo sa isang Kristiyano, "ano" na lang ang natitira: simbolo ng pagkalito, kawalan ng Daan, Katotohanan at Buhay. Kristiyano Katoliko nga tayo, pero pagdating sa issue ng same-sex marriage, abortion, contraception at iba pang moral na usapin, kahit sa personal na lebel, nagiging "ano" na lang ang iba sa atin, itinatanggi na kilala nila si Kristo.

Sa kabila ng lahat, ang maganda sa kwento ni San Pedro ay nagsisi siya at nagbalik-loob. Alam niyang napakasaklap ng kasalanan niya. Ang Semana Santa ay isang magandang panahon para magbalik-loob, tulad ni Pedro. Sa Sakramento ng Kumpisal, hinihintay tayo ni Jesus upang magpakumbaba, kilalanin ang ating mga nagawang mali at makipag-ayos sa Kanya. Doon ay mararanasan natin at matututunan na kahit ano pang bigat ng kasalanan natin, mahal tayo ni Jesus at handa Niya tayong patawarin. Nais Niya tayong maligtas, kaya nga Siya namatay dahil doon.

Sa papalapit na Easter Triduum, inaanyayahan tayo ng Ebanghelyo ngayon na pagnilayan ang ating mga kasalanan at kawalang katapatan, talikuran ang mga ito at magbalik-loob sa Diyos sa Kanyang mga sakramento. Inaanyayahan din tayo ng Inang Simbahan na, tulad ni Juan, maging malapit kay Jesus lagi at samahan Siya sa mga darating na liturhikal na pag-alala ng Kanyang pag-aalay ng buhay para sa atin. Doon ay makikita at maririnig natin ang tibok ng Puso ni Jesus para sa atin, at malalaman natin kung gaano kamahal ang presyo ng ating kaligtasan: ang buhay ng Anak ng Diyos!

SEMANA SANTA: Lunes Santo

Isang litro ng mamahalin at mabangong langis ang ipinahid ni Maria ng Betania sa mga paa ni Jesus. Buhok naman niya ang ginamit niyang pantuyo sa mga ito. Isa itong kahanga-hangang pagpapakita ng debosyon at pagmamahal kay Jesus na malugod naman Niyang tinanggap.

(Click: Readings for Monday of Holy Week)

Naiskandalo dito si Judas. Sana ay ipinagbili na lang daw ang langis upang makatulong sa mga mahihirap. Hindi man ito ang tunay na pakay ni Judas, hindi rin naman tinanggi ni Jesus ang halaga ng sinabi niya. Mahalaga ang pagtulong sa mga mahihirap. Ngunit binigyang diin ni Jesus na mahalaga rin ang pagpapakita ng pagmamahal sa Kanya. Nagsalita rin si Jesus ukol sa paglilibing sa Kanya, kaya't sa Ebanghelyo ngayon ay tila naihahanda na tayo sa darating na liturhikal na paggunita ng Kamatayan ni Jesus.

Marahil labis ang ipinakitang debosyon at pagmamahal ni Maria kay Jesus, ngunit hindi ba't marapat lamang ang todo bigay na pagtugon sa todo bigay ring pagmamahal ni Jesus sa atin na ipinakita Niya sa kamatayan Niya? Ang pagbuhos ng isang litrong mamahaling langis sa paa ni Jesus, kung tutuusin, ay hindi maikukumpara sa pagbuhos o pagdanak ng Banal na Dugo ng ating Panginoon. Ngunit ito ay napakaganda pa ring halimbawa ng pagmamahal sa Diyos na walang hesitations at walang holding back. Isang litrong mamahaling langis yun, imagine?

Sa ating Ebanghelyo ngayon ay nabanggit din si Lazaro, ang kaibigang binuhay na muli ni Jesus. Tila pagtanaw rin ito sa mga alam na nating magaganap pagkatapos ng Kamatayan ni Jesus. Generous ang Diyos dahil binigay Niya sa atin si Jesus upang mamatay at magbigay buhay sa atin. 

Katulad ni Maria, Marta at Lazaro sa Ebanghelyo natin ngayon, nawa ay maging magiliw din tayo sa ating Panginoong Jesus. Huwag nawa nating ipagkait sa Kanya ang mga the best na maaari nating ibigay: ang ating sarili, ang ating pananampalataya at pagtalima sa kalooban ng Ama tulad ng ginawa Niya, at ang ating pakikiisa sa todo bigay Niyang pagmamahal. Huwag rin nawa tayong maging madamot sa pagbibigay sa kapwa at sa Simbahan, ang Kanyang Katawang Mistiko kung saan tayo ay bahagi rin naman.

Kung handa rin tayong magbuhos ng isang litrong mamahalin at mabangong langis, sa buong mundo ay kakalat ang bango ni Jesus at ng Kanyang Simbahan!

SEMANA SANTA: Linggo ng Palaspas

Ang Palm Sunday of the Passion of the Lord, o ang Linggo ng Palaspas ang simula ng mga banal na araw ng Semana Santa. Sa araw na ito ay tradisyunal na binabasbasan ang mga palaspas. Ito ang ating liturhikal na pag-alala sa maringal na pagpasok ni Jesus sa Jerusalem upang harapin ang Kanyang takdang oras.

(Click: Readings for Palm Sunday)

Kakaiba si Jesus, ano? Alam Niya kung ano'ng mangyayari sa pagpasok Niya sa Jerusalem: mamamatay Siya. Pero hindi Siya umatras. Sa pagpasok Niya ay niluwalhati Siya ng mga tao. Nagpugay sila at nagwagayway ng mga palaspas sa Kanya. Iyon ay sandali ng tagumpay, luwalhati at labis na papuri mula sa puso ng mga tao. Ika nga ni Jesus, kung tumahimik ang mga tao, ang mga bato mismo ang mag-iingay at ang mga ito marahil ang aawit ng luwalhati.

Ano nga ba ang kaluwalhatian ni Jesus? Ang sagot ay nasa ikalawang Ebanghelyo para sa araw na ito: ang Passion narrative o ang kwento ng Paghihirap at Kamatayan ni Jesus. Pinagdugtong ni San Pablo sa Ikalawang Pagbasa ang dalawang Ebanghelyo natin ngayon. Ipanaliwanag niya ang labis na pagpapakababa ni Jesus na bukod sa nagkatawang-tao ay malugod pang tumanggap ng isang masaklap na kamatayan. Ang kamatayan ni Jesus ang Kanyang luwalhati. Ang oras ng Kanyang paghihirap ay ang Kanyang oras.

Marami tayong matututunan kay Jesus sa Kanyang pagsunod sa kalooban ng Ama "hanggang kamatayan". Una at higit sa lahat, natututunan natin kung paano magmahal ang Diyos. Ang Diyos ay todo bigay kung magmahal. Kahit Anak Niya ay 'di Niya ipinagkait, mailigtas lamang tayo! Bilang mga Kristiyano, inaasahan tayong magmahal tulad ng ginawa ng Diyos: todo bigay, mapagpatawad at naghahangad ng ikabubuti ng minamahal.

Matututunan din natin kay Jesus ang halaga ng paghihirap. Karaniwang iniiwasan ngayon ang paghihirap. Kahit nga ang pagtayo upang ilipat ang channel ng TV ay iniiwasan na. Ngunit si Jesus, katulad ng Suffering Servant sa Unang Pagbasa, ay malugod na nagpaubaya sa mga nagpahirap sa Kanya. Itinakwil Siya ni Judas, iniwan ng lahat ng Apostoles, nilitis nang walang hustisya at pinako sa krus sa gitna ng mga panlilibak. Kahit ang kawawang magnanakaw na nakapako ring tulad Niya ay nilibak Siya! Pero tinanggap ito ni Jesus dahil sa sukdulang pagmamahal Niya sa atin. Tayo rin, sa ating pagyakap sa mga paghihirap sa buhay, ay maaaring makiisa sa mga paghihirap ni Jesus. Lahat ng munting sakripisyo natin para sa ating Diyos, mga kamag-anak, kaibigan at kapwa ay maaari nating isama sa mapagligtas na mga pasakit na dinanas ni Jesus.

Hinahamon tayo ng pagdiriwang natin ngayon, at higit lalo ng mga liturhiya sa mga darating pang araw ng Semana Santa, na magmahal nang tulad ni Jesus at magsakripisyo tulad Niya. Ang mga palaspas na ginamit sa pagpupuri ay mabilis natutuyo. Kaya naman ang mga Hudyo mismong nagsigawan ng papuri kay Jesus ay sila ring sumigaw upang pilit Siyang maipapako sa krus. Tayo na may hawak ng palaspas ngayon, hahayaan ba nating malanta o matuyo rin agad ang pagmamahal natin sa Diyos at sa kapwa? O baka naman ngayon pa lang ay tuyo na ang pag-ibig natin.

Sakto ang panahon ng Semana Santa upang muling panariwain ang pagmamahal natin sa Diyos at sa kapwa. Lumapit tayo sa Diyos, sa mga Banal na Sakramento ng Kumpisal at Misa. At lumapit din sa ating kapwa at mahalin sila, gaya ng pagmamahal ni Jesus sa atin.

ISANG PINAGPALANG SEMANA SANTA SA ATING LAHAT!

Abuses? You don't do that to (the) Liturgy!

Following the "You don't do that to me" craze, here is a series of memes about liturgical abuses. This is a simple way of reminding all of us of the great value of the Liturgy, especially of the Holy Mass. Such an important gift from God must not be abused.

"Entertainment is good, but not at Mass." (Cardinal Arinze)

In celebrating the sacraments the liturgical books approved by competent authority are to be observed faithfully; accordingly, no one is to add, omit, or alter anything in them on one’s own authority. (CIC 846)

With this heightened sense of mystery, we understand how the faith of the Church in the mystery of the Eucharist has found historical expression not only in the demand for an interior disposition of devotion, but also in outward forms meant to evoke and emphasize the grandeur of the event being celebrated. (Ecclesia de Eucharistia 49)

There will be more to come! You may comment here to share more liturgical abuses you have experienced.

Pope Francis' Inauguration on St. Joseph Solemnity

March 19, 2013 ang araw ng Inauguration o pormal na pagsisimula ng Petrine ministry ni Pope Francis. Magandang petsa ito dahil ito ang Solemnity of St. Joseph, Spouse of the Blessed Virgin Mary. Si San Jose ang Patron ng the Universal Church. Ang Santo Papa naman ang Pastor and Visible Head of the Universal Church.

Bandang 8:45 AM (Vatican time) ay dadaan si Pope Francis ng St. Peter's Square, papasok sa St. Peter's Basilica at tutungo sa libingan ni San Pedro Apostol na nasa ilalim ng altar. Sa saliw ng "Tu es Petrus" at kasama ang mga Patriarchs at mga Arsobispo ng Eastern Rite Catholic Churches ay sandaling gagawin ni Pope Francis ang veneration at pananalangin sa harap ng tomb ng unang pope.

Highlight ng Inauguration ang pagbibigay ng pallium kay Pope Francis. Si Cardinal Protodeacon Tauran, ang nag-announce ng "Habemus Papam" noon, ang siya ring magbibigay ng pallium kay Pope. Susundan ito ng isang panalangin to be recited by Cardinal Proto-presbyter Daneels. Si Cardinal Sodano naman ang magbibigay ng Fisherman's Ring kay Pope Francis.

Ang pallium na gawa sa wool ay simbolo ng pagiging pastol na katulad ni Jesus, ang Mabuting Pastol. Ang Fisherman's Ring naman ay isang paalala na ang unang Papang si San Pedro ay tinawag ni Jesus upang maging "fisher of men'.

Mahalagang bahagi rin ng Inauguration ang "Act of Obedience", na isang pagpapangako ng pagsunod sa Santo Papa bilang Supreme Pontiff.

Ang Inaugural Mass ay ang Misa para sa Solemnity of Saint Joseph pa rin.

Habemvs Papam! Cardinal Bergoglio is Pope Francis!

After white smoke arose from the Sistine Chapel, the whole world awaited to see the new Supreme Pontiff. Cardinal Protodeacon Jean-Louis Tauran, gave the announcement: "Annuntio vobis gaudium magnum: habemus papam!" He continued to announce amidst cheers that the Argentinian Cardinal Jorge Mario Bergoglio, a Jesuit, has chosen the name Francis.

Pope Francis, appearing on the balcony of St. Peter's, then gave his message urbi et orbi. He prayed the Our Father, Hail Mary and Glory Be, together with the assembly, for his immediate predecessor Pope Emeritus Benedict XVI. Then, before he gave his Apostolic Blessing, his first as pope, he asked everyone to pray for God's blessing upon him. This was a touching request which everyone granted in a solemn silence.

Those who received his Apostolic Blessing, even through the media, receives a plenary indulgence under the usual conditions of Sacramental Confession, Holy Communion and prayer for the pope's intention.

The following prayer is also indulgenced. Let us continue praying for Pope Francis!

V. Let us pray for our Sovereign Pontiff Pope Francis.

R. The Lord preserve him and give him life, and make him blessed upon the earth, and deliver him not up to the will of his enemies. (partial indulgence)

Our Father. Hail Mary.

Let us pray.

O God, Shepherd and Ruler of all Thy faithful people, look mercifully upon Thy servant Francis, whom Thou hast chosen as shepherd to preside over Thy Church. Grant him, we beseech Thee, that by his word and example, he may edify those over whom he hath charge, so that together with the flock committed to him, may he attain everlasting life. Through Christ our Lord. Amen. 

Pope Francis is the 266th Vicar of Christ.

Conclave na! Ano'ng dapat nating gawin?

Magsisimula na ang Conclave. Ano nga bang pwede at dapat nating gawin?

Payo sa atin ni Blessed Pope John Paul II, in his Apostolic Constitution Universi Dominici Gregis:

During the vacancy of the Apostolic See, and above all during the time of the election of the Successor of Peter, the Church is united in a very special way with her Pastors and particularly with the Cardinal electors of the Supreme Pontiff, and she asks God to grant her a new Pope as a gift of his goodness and providence. Indeed, following the example of the first Christian community spoken of in the Acts of the Apostles (cf. 1:14), the universal Church, spiritually united with Mary, the Mother of Jesus, should persevere with one heart in prayer; thus the election of the new Pope will not be something unconnected with the People of God and concerning the College of electors alone, but will be in a certain sense an act of the whole Church. I therefore lay down that in all cities and other places, at least the more important ones, as soon as news is received of the vacancy of the Apostolic See and, in particular, of the death of the Pope, and following the celebration of his solemn funeral rites, humble and persevering prayers are to be offered to the Lord (cf. Mt 21:22; Mk 11:24), that he may enlighten the electors and make them so likeminded in their task that a speedy, harmonious and fruitful election may take place, as the salvation of souls and the good of the whole People of God demand.

Universi Dominici Gregis 84 

We can do this individually by praying that the Lord may inspire the Cardinal electors. Marami sigurong gagawa nito by keeping awake and praying habang nanood ng live coverage ng Conclave. (Tip lang: As much as possible, choose to watch on EWTN or on other Catholic media coverages) As a liturgical assembly, we can do this by celebrating the Votive Mass for the Election of a Pope, offered at the direction or with the permission of the diocesan bishop.

Praying that God may provide for His flock a pope who, in His judgment, is best for the Petrine ministry is really the best thing we can do. As members of the Church Universal, this is our duty and this should be our prayer.

Ito dapat ang panalangin natin para sa buong Simbahan. 'Di ba sabi nga nila, dapat kapag nagdarasal tayo, we should always have a Your-will-be-done attitude? Ganun din dito sa pagdarasal natin for the next pope.We should not pray that this or that cardinal become elected. We should pray that God's will be done.

We should not...

...like or create pages like this:

and support or create things like these:

Honestly, these posters and videos are insulting to the whole solemnity and holiness of the Conclave! The Conclave is done in the spirit of intense prayer because the Cardinal electors must discern carefully the promptings of the Holy Spirit. Tapos may lalabas na mga ganito?

Ang sabi nga ng mga critics ng mga ito, tila mas marunong pa ata o pinangungunahan ng mga gumawa nito ang Espiritu Santo na siyang dapat pinakikinggan at tinatawag.

There is nothing wrong with having opinions, tama naman. Pero sa mga propagandang tulad nito, tila binababoy naman natin ang Sacred Tradition ng Simbahan dahil ibinababa natin ang Conclave sa level ng political campaigns. Imagine that? True, the Church is both human and divine kaya't "hindi daw maiiwasan" ang politika. But isn't it obvious from the way the Conclave is done that the Church wants to make the election of the pope as divine as possible?

Sabi nga ni Blessed Pope John Paul II, "In the same way, I wish to confirm the provisions made by my Predecessors for the purpose of excluding any external interference in the election of the Supreme Pontiff. . .

I intend this prohibition to include all possible forms of interference, opposition and suggestion whereby secular authorities of whatever order and degree, or any individual or group, might attempt to exercise influence on the election of the Pope." (Universi Dominici Gregis 80)

See? Opinyon na kung opinyon, pero kailangan pa ba ng posters o video? Para kanino yung mga yun, for the Cardinal electors to see? And where does this come from? Is this from a genuine concern for the entire Church or from a false sense of national pride? Oo, Pilipinong Katoliko tayo, pero hindi ba't "universal" ang ibig sabihin ng Katoliko? So dapat ang concern natin ay para sa buong Simbahang Katoliko, hindi yung para magkaroon ng first Filipino pope! If God wills one of these cardinals to be pope, why do we need propaganda and campaigning?

These days, we are invited to prayer. We are asked to join the College of Cardinals in invoking the Holy Spirit for such an important undertaking of the Church. The Conclave, as we can see, is one of the cleanest election processes; it is definitely the most prayerful election process. As Catholic lay persons, let's get into the spirit of it. Let us just pray!

Veni Creator Spiritus!

Conclave begins on March 12, 2013

This article is from: News.va

The College of Cardinals

(Vatican Radio) The eighth General Congregation of the College of Cardinals meeting in the Vatican Synod Hall Friday has decided that the Conclave for the election of the Pope will begin on Tuesday, 12 March 2013.

A “pro eligendo Romano Pontifice” Mass will be celebrated in St. Peter’s Basilica in the morning. Then Tuesday afternoon the 115 Cardinal Electors will gather in the Pauline Chapel for a moment of collection and prayer and from there they will process in order of precedence through the Sala Regia to the Sistine Chapel invoking the Holy Spirit.

There they will take their seats, again observing the order of precedence, to elect the 265th Successor to St Peter. Once they have taken their seats they will hear the second meditation established by the Apostolic Constitution governing the papal transitions. It will be given by the Maltese Augustinian, Cardinal Prospero Grech.

Following the mediation, the 115 cardinals will swear an oath to observe the rules of Conclave which include to maintain fidelity to the election of the Pope, to maintain secrecy, never to support or favor interference. The Cardinal Dean Angelo Sodano, reads aloud the formula of the oath, the Cardinal electors respond: I do so promise, pledge and swear.

After all the Cardinals have taken the oath, the Master of the Papal Ceremonies, Msgr. Guido Marini orders all individuals other than the Cardinal Electors and conclave participants to leave the Sistine Chapel. He stands at the great wooden doors and pronounces the phrase: "Extra omnes!" He then closes the door.

According to the Apostolic Constitution, on the afternoon of the first day, one ballot may be held. If a ballot takes place on the afternoon of the first day and no-one is elected, four ballots are held on each successive day, two in the morning and two in the afternoon. If no result is obtained after three vote days of balloting, the process is suspended for a maximum of one day for prayer, meditation and reflection. A two thirds majority is required for the election of a Pope.

Of the 115 Cardinal Electors, more than half are European with the largest single nationality represented by the 28 Italian Cardinal Electors. In a geographical breakdown: 60 come from Europe, 19 from Latin America, 14 from North America, 11 from Africa, 10 from Asia and 1 from Oceania.

The average age of the Cardinal Electors is 71 while 67 of the Cardinals who will enter in the Conclave Tuesday were appointed by Pope emeritus, Benedict XVI.

There were eight Conclaves in the 20th century, only three of which lasted longer than three days. The longest Conclave in the last two hundred years was 1830-1831. It lasted 50 days for a total of 83 ballots resulting in the election of Gregory XVI, the last religious elected to the papacy. The shortest Conclave in the 20th century took place in 1939. Eugenio Pacelli was elected Pius XII after just three ballots.

Let us continue praying and praying, that the Holy Spirit may guide and inspire our College of Cardinals!

RCAM Year of Faith Pilgrim Churches named!

This article comes from: The RCAM website

Minor Basilica of the Black Nazarene in Plaza Miranda, Quiapo,  Manila

Manila Archbishop Luis Antonio G. Cardinal Tagle has declared five churches  as Pilgrim Churches in the Archdiocese of Manila during the Year of Faith (Oct. 11, 2012-Nov. 24, 2013).  The five are Minor Basilica of the Black Nazarene in Plaza Miranda, Quiapo,  Manila;  Saint John the Baptist Parish in Pinaglabanan Street, San Juan City; Our Lady of Sorrows Parish in F.B. Harrison Street, Pasay City; the Archdiocesan Shrine of Divine Mercy in Maysilo Circle, Boni Avenue, Mandaluyong City; and the National Shrine of the Sacred Heart in Sacred Heart Street, San Antonio Village, Makati City. 

Saint John the Baptist Parish in Pinaglabanan Street, San Juan City

According to the decree issued by Cardinal Tagle, a Pilgrim Church should “make readily available to the people of God of the Archdiocese of Manila the graces and summons of the Year of Faith as enunciated in the Apostolic Letter (of Pope Benedict XVI), Porta Fidei.”  The Pilgrim Churches, in its activities, should note  “the pastoral recommendations by the Congregation for the Doctrine of the Faith, the Decree of Apostolic Penitentiary and Archdiocesan directives for the Year of Faith.”

Our Lady of Sorrows Parish in F.B. Harrison Street, Pasay City

Pilgrims visiting the Pilgrim churches can receive plenary indulgences according to the prescribed norms – going to confession and receiving Holy Communion and praying for the Pope the Apostles Creed, Our Father, Hail Mary and Glory Be.

Archdiocesan Shrine of Divine Mercy in Maysilo Circle, Boni Avenue, Mandaluyong City

The Pilgrim churches should also have special programs for the pilgrims on the Year of Faith.

National Shrine of the Sacred Heart, San Antonio Village, Makati City

Pope  Benedict XVI opened the Year of Faith on October 11, 2012. In declaring it, he said that the aim of the Year of Faith “is to give renewed energy to the Church’s mission to lead men and women out of the desert in which they so often find themselves, and towards the place of life, towards friendship with Christ Who gives us life in all its fullness.”